ရင္ထဲမွာဆို႔နင့္ေနတယ္… သူ႔ကို ေမးခ်င္တဲ့စကားတစ္ခြန္းရယ္… သူမေမးလဲေၿဖခ်င္ေနတဲ့ သူႀကားဖူးေနႀကစကားတစ္ခြန္းရယ္အတြက္ပါ… တစ္ႀကိမ္တစ္ခါက ကၽြန္မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရင္ခြင္ေဟာင္းတစ္စံုက အရင္လိုပဲေႏြးေထြးေနလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မ မစဥ္းစားဖူးပါဘူး… အဲဒီရင္ခြင္မွာ ကၽြန္မႏွလံုးသားေၿခခ်လိုက္ကတည္းကေပါ့… မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဒီရင္ခြင္ရင္းႏီွးခဲ့တာ…
ကၽြန္မက အစြဲအလမ္းႀကီးတယ္… ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မ်ားတယ္… အဲဒါအမွားတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာပါ… အဲဒီစိတ္ေႀကာင့္သာ ကၽြန္မမွာပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ရင္ခြင္ကို ကၽြန္မပိုင္ဆိုင္ေသးတယ္လို႔ ရူးရူးမုိက္မိုက္စိတ္ကူးယဥ္ႀကည့္မိတာေပါ့…
အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးေတြကိုလုပ္ေပးမယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တာေလ… ဆံုးၿဖစ္ခ်က္တစ္ခု ခိုင္မာခ်ိန္မွ အေကာင္းဆံုးေတြကို လက္ခံမယ့္သူက တစ္ခ်က္ေလးပဲ ေခါင္းခါတယ္… ကၽြန္မႀကိဳးစားေနတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိႏိုင္ေသးလဲကြယ္… သဲထဲေရသြန္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခုရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို အဲဒီႀကမွ သိလိုက္တယ္…
ကၽြန္မအထိနာခဲ့ပါတယ္… ကၽြန္မရခဲ့တာေတြက တကယ္ရွိမလိုနဲ႔ မရွိတဲ့ တံလွ်ပ္လိုလား… ဒါမွမဟုတ္ကၽြန္မေပးခဲ့တာေတြက သူ႔အတြက္ တကယ္ရွိေပမယ့္ မရွိဘူးလို႔ထင္ရမယ့္၊ သူမၿမင္ႏိုင္မယ့္ ေလေၿပေလညင္းတစ္ခုလား…
ၿဒပ္မဲ့တဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္မေပးခဲ့တယ္… ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္၊ ကၽြန္မရဲ႕နားလည္မွဳ၊ ကၽြန္မရဲ႕ေမတၱာ၊ ကၽြန္မရဲ႕အခ်ိန္ေတြ အကုန္လံုးေပါ့ရွင္… သူလိုသည္ၿဖစ္ေစ မလိုအပ္ဘူးၿဖစ္ေစ သူ႔အတြက္ ဒီအရာေတြက အၿမဲတမ္းအခ်ိန္ၿပည့္ ရွိေနမွာပါ…
ရယ္ေတာ့ရယ္ရသားေနာ္္… ကၽြန္မဘဝထဲကို သူေရာက္လာတည္းက ကၽြန္မမွာ မနက္တိုင္းၿပံဳးဖုိ႔ အေႀကာင္းရင္းတစ္ခု ရွိလာခဲ့တာ… ဒါကိုေတာင္ သူက ကၽြန္မအခ်စ္ေတြကို မခံစားရဘူးတဲ့…
မထုိက္တန္ဘူးလို႔မေၿပာရက္ဘူး… သူနဲ႔ထိုက္တန္တယ္ထင္လို႔ ကၽြန္မအခ်စ္ကို ေပးခဲ့မိတာပဲ… မခံစားခဲ့ရဘူးဆိုတဲ့သူအတြက္ေတာ့ ၿမင္ေအာင္မၿပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မပဲ အၿပစ္တင္ပါတယ္…
တစ္ခါတစ္ေလခံစားခ်က္တစ္ခုက အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ ပင္လယ္ေအာက္က မီးေတာင္တစ္ခုဆိုတာ ကၽြန္မမသိခဲ့ပါဘူး… ဒုတိယအႀကိမ္သူနဲ႔ ၿပန္ေတြ႕တဲ့အထိေပါ့… ရယ္ေမာဖို႔ေကာင္းစြာပဲ ကၽြန္မၿမင္ေနက် မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မွုေတြကို သူ႔ဆီမွာၿမင္ရၿပန္တယ္… ၿမင္ေနက်ၿဖစ္လို႔ ထူးထူးေထြေထြ ခံစားမေနေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲေမးခြန္းက ကပ္ပါလာတယ္…
“နင္တကယ္ပဲ ငါ့ကိုမခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူးလား”
သိပါတယ္… အေၿဖကိုသိတယ္… ဒါေပမယ့္ေလ… ေသမိန္႔က်ၿပီးမွေတာ့ က်ိန္ဒဏ္ထပ္ခံရလည္း မထူးေတာ့ဘူးဆိုသလိုေပါ့… မခ်စ္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ အဲဒီမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မွုေတြနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံေပးတတ္တဲ့ သူရဲ႕အတုအေယာင္ယုယမွုေတြမွာ ကၽြန္မလည္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ မိန္းေမာၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မ်ားမွ ႏိုးထႏိုင္မယ္ဆိုတာ ဘုရားပဲသိမွာေလ…
သူကေတာ့ ရင္ခြင္ေပါင္းစံုမွာ အလည္လြန္ေနရင္း အသိစိတ္ၿပန္ဝင္တဲ့တစ္ေန႔ ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာသူပါလားလို႔ စဥ္းစားေနမလားမသိဘူးေနာ္… ဒါကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ ရူးမိုက္တဲ့ထင္ၿမင္ခ်က္တစ္ခုပါ…
ကၽြန္မက အစြဲအလမ္းႀကီးတယ္… ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မ်ားတယ္… အဲဒါအမွားတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာပါ… အဲဒီစိတ္ေႀကာင့္သာ ကၽြန္မမွာပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ရင္ခြင္ကို ကၽြန္မပိုင္ဆိုင္ေသးတယ္လို႔ ရူးရူးမုိက္မိုက္စိတ္ကူးယဥ္ႀကည့္မိတာေပါ့…
အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုးေတြကိုလုပ္ေပးမယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တာေလ… ဆံုးၿဖစ္ခ်က္တစ္ခု ခိုင္မာခ်ိန္မွ အေကာင္းဆံုးေတြကို လက္ခံမယ့္သူက တစ္ခ်က္ေလးပဲ ေခါင္းခါတယ္… ကၽြန္မႀကိဳးစားေနတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိႏိုင္ေသးလဲကြယ္… သဲထဲေရသြန္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခုရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို အဲဒီႀကမွ သိလိုက္တယ္…
ကၽြန္မအထိနာခဲ့ပါတယ္… ကၽြန္မရခဲ့တာေတြက တကယ္ရွိမလိုနဲ႔ မရွိတဲ့ တံလွ်ပ္လိုလား… ဒါမွမဟုတ္ကၽြန္မေပးခဲ့တာေတြက သူ႔အတြက္ တကယ္ရွိေပမယ့္ မရွိဘူးလို႔ထင္ရမယ့္၊ သူမၿမင္ႏိုင္မယ့္ ေလေၿပေလညင္းတစ္ခုလား…
ၿဒပ္မဲ့တဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္မေပးခဲ့တယ္… ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္၊ ကၽြန္မရဲ႕နားလည္မွဳ၊ ကၽြန္မရဲ႕ေမတၱာ၊ ကၽြန္မရဲ႕အခ်ိန္ေတြ အကုန္လံုးေပါ့ရွင္… သူလိုသည္ၿဖစ္ေစ မလိုအပ္ဘူးၿဖစ္ေစ သူ႔အတြက္ ဒီအရာေတြက အၿမဲတမ္းအခ်ိန္ၿပည့္ ရွိေနမွာပါ…
ရယ္ေတာ့ရယ္ရသားေနာ္္… ကၽြန္မဘဝထဲကို သူေရာက္လာတည္းက ကၽြန္မမွာ မနက္တိုင္းၿပံဳးဖုိ႔ အေႀကာင္းရင္းတစ္ခု ရွိလာခဲ့တာ… ဒါကိုေတာင္ သူက ကၽြန္မအခ်စ္ေတြကို မခံစားရဘူးတဲ့…
မထုိက္တန္ဘူးလို႔မေၿပာရက္ဘူး… သူနဲ႔ထိုက္တန္တယ္ထင္လို႔ ကၽြန္မအခ်စ္ကို ေပးခဲ့မိတာပဲ… မခံစားခဲ့ရဘူးဆိုတဲ့သူအတြက္ေတာ့ ၿမင္ေအာင္မၿပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မပဲ အၿပစ္တင္ပါတယ္…
တစ္ခါတစ္ေလခံစားခ်က္တစ္ခုက အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ ပင္လယ္ေအာက္က မီးေတာင္တစ္ခုဆိုတာ ကၽြန္မမသိခဲ့ပါဘူး… ဒုတိယအႀကိမ္သူနဲ႔ ၿပန္ေတြ႕တဲ့အထိေပါ့… ရယ္ေမာဖို႔ေကာင္းစြာပဲ ကၽြန္မၿမင္ေနက် မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မွုေတြကို သူ႔ဆီမွာၿမင္ရၿပန္တယ္… ၿမင္ေနက်ၿဖစ္လို႔ ထူးထူးေထြေထြ ခံစားမေနေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲေမးခြန္းက ကပ္ပါလာတယ္…
“နင္တကယ္ပဲ ငါ့ကိုမခ်စ္ခဲ့ဖူးဘူးလား”
သိပါတယ္… အေၿဖကိုသိတယ္… ဒါေပမယ့္ေလ… ေသမိန္႔က်ၿပီးမွေတာ့ က်ိန္ဒဏ္ထပ္ခံရလည္း မထူးေတာ့ဘူးဆိုသလိုေပါ့… မခ်စ္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ အဲဒီမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မွုေတြနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံေပးတတ္တဲ့ သူရဲ႕အတုအေယာင္ယုယမွုေတြမွာ ကၽြန္မလည္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ မိန္းေမာၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မ်ားမွ ႏိုးထႏိုင္မယ္ဆိုတာ ဘုရားပဲသိမွာေလ…
သူကေတာ့ ရင္ခြင္ေပါင္းစံုမွာ အလည္လြန္ေနရင္း အသိစိတ္ၿပန္ဝင္တဲ့တစ္ေန႔ ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာသူပါလားလို႔ စဥ္းစားေနမလားမသိဘူးေနာ္… ဒါကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ ရူးမိုက္တဲ့ထင္ၿမင္ခ်က္တစ္ခုပါ…
